Bir evin bodrum katında yaÅŸayan Fare Muf, yalnızlıktan çok sıkılıyordu. 

Oyalanmak için çeÅŸitli oyunlar geliÅŸtiriyor, hatta kendikendine saklanbaç bile oynuyordu ama kendini arayıp  kendini bulmak ve bunu tekrar tekrar yapmak pek eÄŸlenceli deÄŸildi.

O gün yiyecek aramak için dışarı çıkmış umutsuzca bodruma dönmüÅŸtü ki daha önce hiç duymadığı bir sesle irkildi. Bu bir aÄŸlama sesi idi. AÄŸlayan porselen Balerin Odilya idi. Evin en güzel odasında piyanonun üzerinde dururken yere düÅŸmüÅŸ bacağı kırıldığı için de boruma atılmıştı.

Muf ÅŸaÅŸkınlığı üzerinden çok çabuk attı artık bu bodrumda yalnız deÄŸildi, bir arka -daşı olacaktı. Muf Odilya’yı neÅŸelendir- mek için bildiÄŸi tüm numaraları yaptı ama  Odilya karanlıktan korkuyor, bir türlü mutlu olmuyor, dans etmeyi ve yaÅŸadığı yeri özlüyordu.

Muf, kendi hayatını hiçe sayarak bodrumu aydınlatmak için kocaman bir delik açtı. Odilyanın kırılan bacağını yapıştırdı. Odilya artık dans edebiliyordu.Ama mut- lulukları uzun sürmedi açılan delikten içeri giren kedinin Muf’u yakalaması an meselesi idi.